Palawan

Lot minął szybko bo to tylko 1,5 godziny. Wreszcie lecieliśmy w dzień i możliwe było podziwiać z góry liczne, malownicze wysepki archipelagu. Lądujemy w Puerto Princesa około południa.. Przy wyjściu z lotniska czekają już pośrednicy, kierowcy busików i tricykli. Pierwotnie mieliśmy zamiar przejechać tricyklem na Terminal autobusowy i stamtąd korzystając z RoRo dostać się do El Nido. Zmieniamy jednak zdanie po rozmowie z kierowcą, któremu udało się już zebrać komplet pasażerów do busa. Wyruszamy w ciągu pół godziny.
No i jedziemy, jedziemy, jedziemy. Chyba tam gdzie diabeł mówi dobranoc. Droga szybko zmienia się w wyboistą, piaszczystą. Busik mocno zwalnia i jasne się staje że zajmie nam podróż kilka ładnych godzin. Mijamy jakieś posterunki i kontrole ale trudno zrozumieć co oni tu kontrolują. Czasem widzimy jakichś facecików na motorkach z niedbale przewieszoną na plecach bronią. To chyba z wojska lub policji bo maja mundury. Po dotarciu do granic miasta, gdzie kończą bieg autobusy, bierzemy tuk-tuka i jedziemy do centrum szukać hotelu. El Nido to niewielka mieścinka, wciśnięta na wąskim kawałku lądu, pomiędzy wodą a stromym pasmem gór, dwie ulice na krzyż. Brak elektryczności, prąd głównie na agregaty, ale nie wszędzie. Wieczorem robimy rundkę po mieście i podziwiamy jak kwitnie uliczny handel przy świecach. Tak, tak, wiele sklepików, salonów masażu czy biur turystycznych pracuje tylko przy świeczce. Niesamowicie to klimatyczne, ale pewnie już niedługo to się zmieni.

Zdjęcia (14)

Komentarze (0)