tu jest prawdziwy Meksyk i najlepsze jedzonko

Jak zwykle, bagaże w przechowalni dworca autobusowego a my ruszamy w miasto szukać hotelu. Ulice miasteczka raczej pustawe, zabudowa niska, Meksyk jak z filmu amerykańskiego, czujemy się jakoś inaczej niż w zgiełku Mexico City czy Villahermosy. Spokój aż niepokoi i wydaje się, że zaraz coś musi się wydarzyć, jacyś gringos, jakaś strzelanina albo co... ale nic z tego. Ta cisza i czas, który jakby się tu zatrzymał sprawią, że zostaniemy tu dzień dłużej niż planowaliśmy. Zawsze tak jest. Andrzej robi plan kolejnej wyprawy, punkt po punkcie zaznacza co i kiedy, a później jednak muszą być korekty. Bo tu jest brzydko, a tu jest super, a tam ciągle padało. No i następuje zmiana planów, ale to też jest fajne. Sami decydujemy co robić z kolejnym dniem, aby nasycić się miejscem tak do końca, albo zmykać po prostu. Szyldy hotelików tu i tam ale my szukamy dalej. Dochodzimy do rynku i już wiem, że chcę tu. No i jest hotel, jeden, potem drugi... Tylko, że ten drugi wygląda dość luksusowo ( do tego pierwszego wrócimy potem na śniadanko, bo ma restaurację wychodzącą niemalże na rynek i fajny stąd widok). Choć też niski, jednopiętrowy budynek, ale wygląda tak majestatycznie, styl iście kolonialny, jakby sprzed wieku. Ja wpadam w zachwyt, ale wiem, że to raczej nie nasza bajka. Mimo moich oporów, Andrzej wchodzi i pyta o cenę. No i co... okazuje się, że można. Jestem mu wdzięczna za te stanowczość, by sprawdzić jednak. Hotel już na samo wejście robi wrażenie i cofa jakby w minioną epokę. Kiedyś musiało to być ekskluzywne miejsce, teraz czasy świetności ma już za sobą, ale pozostał ten kolonialny smak. Duże pokoje, ciężkie, stylowe, kolonialne meble, zaciszne miejsca w holu z wygodnymi fotelami do posiedzenia tak sobie, no i urokliwy basen w ogrodzie. Z okna widok na szczyt katedry.

Zdjęcia (5)

Komentarze (0)